آموزش اصل به تاخیر انداختن لذت به کودکان

به تاخیر انداختن لذت یا پاداش، به این معنی است که من الان از لذت و پاداشی که در اختیارم هست و می توانم استفاده کنم استفاده نمی کنم تا بعدا بتونم پاداش بیشتر یا با کیفیت تری را بدست بیاورم.

در دهه 70 میلادی یعنی تقریبا حدود 50 سال پیش، والتر میشل یکی از دانشمندان حوزه روانشناسی یک تحقیق جالبی را روی کودکان انجام داد . که این تحقیق جزو یکی از معروفت ترین تحقیقات روانشناسی شد.

این تحقیق و آزمایش به این شکل بود که آزمایش گر بچه‌های 4 تا 6 ساله را یک به یک به اتاقی دعوت می‌کرد . روی میز درون اتاق یک نوع کلوچه یا شیرینی (مارشمالو) بود که بچه ها خیلی دوست داشتند. آزمایش گر  به بچه‌ها می گفت که او می رود بیرون و چند دقیقه دیگر بر می گردد و آنها این اجازه را دارند که  کلوچه را بردارند و بخورند. ولی اگر چند  دقیقه صبر کنند و به کلوچه دست نزنند، موقع برگشت علاوه بر همان کلوچه، یک کلوچه دیگر هم جایزه می‌گیرند. در این 15 دقیقه بچه ها را تنها می گذاشتند و از طریق یک دوربین مداربسته رفتارهای کودکان را زیر نظر می گرفتند.

بچه ها عکس العمل های متفاوتی نشان می دادند. بعضی از آنها همان ابتدا شیرینی را می خوردند، بعضی دیگر کمی تحمل می کردند و در آخر شیرینی را می خوردند، بعضی ها کمی با شیرینی ور می رفتند،  آن را بو می کردند، کمی مزه می کردند و در نهایت شیرینی را  می خوردند. اما برخی دیگر از بچه ها کاملا صبر می کردند تا آزمایش گر برگردد و شیرینی دوم را به آنها بدهد و حالا دو  عدد شیرینی داشته باشند.

لینک ویدیو آزمایش مارشمالو

والتر میشل احتمال می داد که کودکانی که می توانستند برای شیرینی دوم صبر کنند در آینده زندگی موفق تری داشته باشند. او این کودکان را در سالهای بعد هم دنبال کرد و حدس و احتمالش درست بود. بچه های گروه آخر یعنی بچه هایی که توانستند صبر کنند و شیرینی دوم را هم گرفتند، بعدا” در تحصیلات، شغل و روابط اجتماعی و حتی ازدواج انسان های سالم تر، موفق تر و شاد تری بودند.

این آزمایش نشان داد که چقدر پرورش خود کنترلی، خویشتن داری و توانایی به تاخیر انداختن لذت و پاداش برای به دست آوردن لذت و پاداش بیشتر و با کیفیت تر مهم و کلیدی است.

دنیای امروز انسان را به سمتی حرکت داده است که که به سادگی نمی تواند از خیر لذت هایی که به او پیشنهاد می شود بگذرد.

لذت های کوچک و پشت سر همی که اجازه نمی دهد فرد بر روی پرورش استعدادها و قابلیت های خود متمرکز شود و آنها را در مسیر زندگی رشد دهد و شکوفا کند. قابلیتهایی که می تواند را از نظر شغلی، روابط اجتماعی مطلوب، ورزشی، هنری و حتی از نظر سلامت فیزیکی و جسمانی در جایگاه مناسب و مطلوبی قرار دهد.

بنابراین شاید یکی از وظایف والدین در کار فرزند پروری این باشد که خویشتن داری و اصل به تاخیر انداختن لذت را در کودک خود پرورش دهند.