۱۰ اصل اساسی فرزندپروری که به شما کمک می کند پدر و مادر بهتری باشید
این چند موقعیت را تصور کنید:
فرزند ۲/۵ ساله شما همیشه اصرار داره که کفشش را خودش بپوشه و با این کار وقت زیادی از شما می‌گیره.
کودک ۳ ساله شما روی فرش گرانقیمت‌تان مدفوع کرده.
پسر ۴ سالتون رو بردید پارک و حاضر به برگشت به خانه نیست.
فرزند ۶ ساله شما غذایی رو که درست کردید رو دوست نداره و نمی‌خوره.
دختر ۶ سالتون بعضی وقتا گیر می‌ده که می‌خواد آشپزی کنه، ولی موقع آشپزی کثیف کاری می‌کنه.
پسر ۷ ساله و دختر ۳ ساله شما به خاطر اسباب بازی با هم کتک‌کاری می‌کنن.
دختر ۸ ساله شما لباسی که براش خریدید رو دوست نداره و حاضر نیست اون رو بپوشه.
فرزند نوجوانتان ساعت‌ها وقت خودش را صرف استفاده از موبایل و پرسه‌زنی در فضای اینترنت می‌کنه.
شاید بعنوان پدر یا مادر از خودتان بپرسید که، ملاک تصمیم ها، انتخاب ها و رفتارهای من در چنین موقعیت‌هایی چه باید باشد؟ چه عاملی کمک می‌کند تا در موقیعت‌های مختلف و سخت فرزندپروری، رفتار و برخورد مناسبی داشته باشم؟ چگونه هیجانهای منفی و شدید خودم را مدیریت کنم؟
روانشناسان و متخصصان علوم تربیتی اصولی را کشف کرده‌اند که می‌تواند مبنایی باشد برای رفتارهای صحیح و مناسب یک والد. اصولی که می‌توان از آنها بعنوان یک چراغ راهنما در موقعیت‌های سخت فرزندپروری استفاده کرد. این اصول بر اساس نیازهای خود کودک و نیازهای والدین طراحی شده اند. شناخت و پذیرش این اصول می تواند تاریکی برخی موقعیت‌های والدگری را به روشنایی و نور تبدیل کند. در زیر به ۱۰ اصل از اصول اساسی فرزندپروری می‌پردازیم:
۱–امانت بودن کودک در دستان والدین
پدر و مادر، مالک تمام و کمال کودک خود نیستند.
بیش از آنکه کودک در مقابل والدین وظیفه و مسئولیت داشته باشند والدین قرار است مسئولیت‌پذیر باشند.
۲– به رسمیت شناختن فردیت و حقوق کودک
زندگی کودک مال خود اوست.
کودک برای کسب استقلال و داشتن انتخاب شخصی تلاش زیادی می کند.
هر کودکی کاملا منحصر به فرد و خاص است.
والدین قرار است به کودک کمک کنند تا فردیت و هویت ویژه خود را بسازد و شکل دهد.
۳– ایجاد و طراحی محیط امن و جذاب برای کودک
کودک یک کاشف و کاوش گر بسیار فعال و قهار است.
کودک برای کاوش گری، هم به امنیت احتیاج دارد و هم به محیط جذاب.
محیط باید بر اساس سن رشدی، توانمندیها، کشش ها و تمایلات کودک طراحی شود.
۴– فراهم کردن محیط عاطفی گرم، صمیمی و مثبت برای کودک
کودکان نیازمند داشتن دلبستگی امن با مراقبین خود هستند.
ثبات در رفتار، همسو بودن با نیازهای کودک و در دسترس بودن، از جمله ویژگی‌های والدی است که دلبستگی امن در کودک خود بوجود می‌آورد.
خود ابرازگری کودک در مقابل والدین و رفتار همسوی والدین با او، موجب ایجاد احساس اعتماد و امنیت در کودک می‌شود.
۵– داشتن توقعات و انتظارات واقع‌بینانه از کودک
والدین بهتر است از مراحل رشد کودک آگاه باشند.
توقعات والدین آگاه، با سن رشدی و سطح دانایی و توانایی کودک همراستا است.
پدر و مادر آگاه، انتظار و توقع خود را با کودک مطرح و کودک را نسبت به آن آگاه می‌کنند.
۶– تعیین و وضع قوانین و مقررات شفاف و روشن برای خانواده و کودک
تعیین برخی قواعد برای رفتار در محیط خانه و بیرون از آن، به کودکان کمک می‌کند تا رفتارهای بهتری داشته باشند.
قوانین باید با سن رشدی کودک همخوانی داشته باشد تا کودک بتواند آن را اجرا کند.
با در نظر گرفتن برخی پیامدها، می‌توان از قوانین پشتیبانی کرد.
شاید بهتر باشد خود کودکان هم در وضع قوانین مشارکت کنند.
۷– الگوی مناسب بودن برای کودک
مغز کودک یک دستگاه عکس‌برداری و فیلم‌برداری بسیار قوی است.
در حضور کودک، برخی از رفتارهای والدین قرار است آگاهانه و هوشیارانه باشد
کودک بیش از آنکه به سخنان، نصایح و پند و اندرز والدین گوش کند به رفتارهای آنها نگاه می‌کند.
۸– انعطاف پذیری بالا در مقابل کودک
هر کودک نیازهای خاص خود را دارد.
کودکان در سنین مختلف رشدی، نیازهایشان متفاوت است.
آموختن برخی مهارت‌ها به کودکان خردسال، صبر و حوصله زیادی می‌خواهد.
برخورد با دو کودک ۸ و ۱۴ ساله، شیوه‌های متفاوتی را می‌طلبد.
۹– هماهنگی و همیاری والدین در تربیت کودک
هماهنگ بودن پدر و مادر در کار والدگری، اساس یک فرزندپروری مطلوب است.
احساس امنیت کودک، بسیار تحت تاثیر هماهنگی والدین در برخورد با او است.
۱۰– خود مراقبت‌گری و خود توانمندسازی والدین
والدین بهتر است با تغذیه مناسب، استراحت کافی، ورزش، تفریح و روابط مطلوب از خود مراقبت کند.
هر پدر و مادری با استفاده از دانش موجود در حوزه فرزندپروری، می‌تواند از خود والد قوی‌تری بسازد.
شاید این مطلب را هم بخواهید بخوانید:
اگر پدر و مادر یک کودک نیستیم پس این کارها را نکنیم!!!
